Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego
Proszę Ducha Świętego o światło dla umysłu i o napełnienie serca miłością…
Czytam tekst (Mk 16,15-20):
15 Jezus ukazawszy się Jedenastu rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. 17 Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; 18 węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie». 19 Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. 20 Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Rozważam:
– Jestem tutaj, przed Jezusem – dzięki komu Go poznałem? Z wdzięcznością w sercu wspomnę te osoby;
– „Idźcie… i głoście Ewangelię” – mówi Jezus do uczniów i także do mnie;
– najpierw muszę mocno uwierzyć, aby głosić Jezusa;
– wiara daje moc czynienia dzieł dla człowieka niemożliwych;
– patrzę na Jezusa wstępującego do nieba, ale przecież zarazem On tu jest – jak to dobrze!
– „Jezu, idę głosić Ciebie!”
Słucham w ciszy, co Jezus chce mi powiedzieć…
(tej części medytacji poświęcam najwięcej czasu)
– rozmawiam z Jezusem o moim życiu…
Dziękuję Jezusowi za Jego obecność, za Jego miłość i za łaski, którymi mnie obdarza.
Wychodzę z tego spotkania z sercem wypełnionym wdzięcznością. Niech ta wdzięczność nadaje ton mojemu życiu.
Ks. dr Roman Stafin – ojciec duchowny kapłanów diecezji tarnowskiej.